Po zachorowaniu na nowotwór złośliwy zwykle zainteresowanie aktywnością seksualną, z różnych powodów, odsuwane jest na dalszy plan. Przynajmniej w początkowej fazie chorowania i leczenia. Uwaga chorego i jego partnera skupiona jest na oswajaniu się z powstałym zagrożeniem. Ten fakt zmienia dotychczasowe życie i koncentruje uwagę na zupełnie innych sferach codzienności. Proces przewartościowania dotychczasowych priorytetów dotyczy wszystkich sfer życia, również życia intymnego, a więc i seksu.
Warto wiedzieć, że rozpoznanie nowotworu nie wyklucza automatycznie aktywności seksualnej. Zarówno czas przed rozpoczęciem leczenia, w jego trakcie jak i po jego zakończeniu nie musi być związany z abstynencją seksualną. To czy tak będzie zależy zarówno od rodzaju nowotworu, jego umiejscowienia, sposobu(-ów) leczenia i jego ubocznych skutków, od poziomu libido chorego, jego nastawienia do intymnych aspektów życia, jak i od partnera. Dlatego bardzo ważnym czynnikiem jest wzajemne zaufanie, otwartość i szczerość w kwestii wzajemnych oczekiwań i możliwości. Takie postępowanie pozwala na doświadczanie bliskości, jest więziotwórcze w zagrażającej chorobie i może dostarczać wiele oparcia w obliczu zmienionej radykalnie sytuacji życiowej.
Choroba poprzez swój rozwój jak i poprzez zastosowane leczenie może w sposób istotny ograniczyć dotychczasowe sposoby aktywności seksualnej i osiągania zaspokojenia. W czasie leczenia i po jego zakończeniu możemy zaobserwować spadek libido czyli pożądania czy tez problemami z erekcją u mężczyzn, bolesność podczas stosunku u kobiet.
Pojawiające się trudności często nie mają charakteru trwałego i spowodowane są stanem emocjonalnym związanym z samym rozpoznania choroby, jej leczeniem, czy ubocznymi skutkami zastosowanej terapii. Pojawia się tez obawa dotycząca reakcji partnera w związku ze zmienioną fizycznością (np. utrata piersi u kobiety, usunięcie jądra u mężczyzny, utrata włosów, deformacja ciała itp.), czy też zmienionym stanem emocjonalnym. Taka sytuacja jest trudna dla obu stron i tylko szczera rozmowa pozwoli znaleźć rozwiązanie trudności, w tym skorzystanie z porady medycznej i/lub psychologicznej. Warto porozmawiać o swoich odczuciach, obawach i powiedzieć sobie o wzajemnych oczekiwaniach, obawach czy ograniczeniach.