Sposoby radzenia sobie z chorobą, zwłaszcza w czasie jej intensywnego leczenia, są wysoce zindywidualizowane, a wiedza na ten temat ciągle poszerzana.
Pomoc psychologiczna adresowana do chorych na nowotwory w szczególny sposób uwzględnia:
- wspieranie chorego w dążeniu do zrozumienia na swój własny sposób sytuacji w jakiej się znajduje,
- ułatwienie poznawczej adaptacji do sytuacji choroby i leczenia przez pomoc w poszukiwaniu znaczenia i sensu choroby, dążeniu do odzyskania poczucia sprawowania kontroli nad własnym zdrowiem i życiem, czy koncentracji na przywróceniu poczucia własnej wartości pomimo choroby, zmienionego wyglądu itp.,
- ułatwienie ujawnienia przeżywanych emocji, szczególnie wtedy gdy chory ich nie akceptuje i tłumi lub ukrywa,
- poszukiwanie mocnych stron i osobistych zasobów, które pozwoliły by na wykorzystanie czasu leczenia w sposób konstruktywny,
- budowanie i podtrzymywanie motywacji do wytrwania w koniecznych rygorach leczenia, pomimo ich awersyjnego działania i zmienianych planów terapii,
- udzielanie emocjonalnego wsparcia bez względu na stosowany sposób zmagania się i radzenia sobie z sytuacją i sobą.
Całość działania nastawiona jest na poprawę radzenia sobie przez chorego ze stresem oraz redukcję destrukcyjnego przeżywania emocji, przy jednoczesnym wzmacnianiu samooceny i zachwianego przez chorobę zaufania do siebie.