Choroba nowotworowa dla większości osób jest jedną z największych trudności w życiu. Sam proces leczenia bywa długi i wyczerpujący. Po zakończonym leczeniu kolejną trudnością okazuje się powrót do sposobu życia sprzed leczenia.
Proces terapii zazwyczaj jest czasem zatrzymania dotychczasowego sposobu funkcjonowania: na polu zawodowym, spotkań towarzyskich, życia rodzinnego, angażowania się w obowiązki domowe i rodzicielskie. Często, ze względu na zmęczenie, wyczerpanie poszczególnymi etapami leczenia, pacjenci sami ograniczają swoją aktywność, a osoby bliskie często wyręczają w dotychczasowych obowiązkach.
Zakończenie procesu leczenia zwykle wiąże się z chęcią powrotu do „normalnego” funkcjonowania, a jednocześnie z obawami, że sobie nie poradzę. Zdarza się też myślenie, że koniecznie muszę coś zmienić, skoro dotychczasowy sposób życia skutkował chorobą.
W powrocie do funkcjonowania sprzed procesu leczenia dobrze jest wziąć pod uwagę poniższe kwestie:
- w planowaniu codziennej aktywności warto zadbać o wszystkie obszary życia: kontakty z innymi osobami, ruch, zbilansowaną dietę, sen oraz aktywność poznawczą (pracę/ różne hobby). Inwestowanie czasu i energii we wszystkie te obszary przyczynia się do lepszego samopoczucia, odczuwania satysfakcji z życia, poczucia sprawczości i spełnienia.
- choroba nie jest ani karą, ani nagrodą – styl życia jest jedną ze składowych zachowania dobrej kondycji organizmu, ale nie jest gwarancją bycia wiecznie młodym i zdrowym. Istotne jest aby dbać o dobre nawyki żywieniowe, aktywność sportową, profilaktyczne badania.
- warto nauczyć się stawiać granice zarówno własnym przyzwyczajeniom (np. związanym z nadmierną pracą, potrzebą bycia najlepszym); ale też innym osobom, które mają nierealistyczne oczekiwania dotyczące naszej aktywności i zaangażowania (np. dodatkowe zadania w pracy, nadgodziny).
- ważne też jest aby dać sobie czas na powrót do większej sprawności, lepszej wydajności – powrót do dobrej kondycji wymaga czasu i cierpliwości, „małych kroków”. Pracownicy mają prawo do urlopu w standardowym systemie pracy, a osoba po wymagającym leczeniu nie ma przewidzianego odpoczynku przez przystąpieniem do swoich zajęć – o to trzeba zadbać samemu. Proces zdrowienia nie jest wypoczynkiem tylko ciężką pracą dla naszego organizmu.