Rodzina chorego – część 3

Nie trzeba nikogo przekonywać, że dla najbliższego otoczenia chorego na raka, czas diagnozowania, leczenia i rekonwalescencji jest wielkim obciążeniem i wyzwaniem, wymagającym niekiedy radykalnych (przynajmniej czasowych) zmian w funkcjonowaniu rodziny.

Do czynników poprawiających relacje małżeńskie i rodzinne w przewlekłej chorobie zalicza się:

rozmawianie o chorobie, leczeniu, rehabilitacji na wszystkich etapach chorowania (brak niedomówień zapobiega domyślaniu się znacznie gorszych informacji i ułatwia reagowanie na realnie istniejącą rzeczywistość),
wzajemne ujawnianie przeżywanych uczuć i mówienie o swoich przeżyciach (każde uczucie jest dopuszczalne, ale też każdej emocji możemy użyć w sposób przykry i raniący dla innych. Ujawnianie przeżywanych uczuć ułatwia lepsze wzajemne rozumienie siebie),
włączanie rodziny do opieki i pomocy (zmniejsza poczucie bezradności i wzmacnia więzi, sprawia, że najbliższe otoczenie lepiej rozumie potrzeby chorego i potrzeby innych członków rodziny),
unikanie „brania” na siebie wszystkich trudności, chronienia dorosłych członków rodziny (dotyczy zarówno chorego, jak i otoczenia – nikt nie musi być herosem ani bohaterem),
wskazywanie w czym współmałżonek/rodzina może być pomocna i korzystanie z pomocy (warto pamiętać, że pomoc jest skuteczna jedynie wtedy, kiedy jest dana (dostępna) i przyjęta),
unikanie dramatyzowania i eksponowania swojej straty czy „krzywdy” (podstawowa zasada – pomagam i pozwalam pomóc sobie).

Stosowanie poznanych zasad i sposobów nie usunie wszystkich trudności czy napięć, ale ułatwi przetrwanie trudności i zachowanie dobrych emocji do siebie.

0110

Refleksje na temat raka

Choroba nowotworowa dla większości osób jest jedną z największych trudności w życiu. Sam proces leczenia bywa długi i wyczerpujący.

Czytaj więcej

0709

Wybaczanie sobie

Wybaczanie jest trudne choćbyśmy nawet chcieli się w nim ćwiczyć. Gdy opadnie większość emocji związanych z zachorowaniem, dla wielu osób aktualne pozostaje mierzenie się z przyczynami i skutkami zachorowania i leczenia. W początkowym okresie diagnozowania i terapii nowotworu poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o przyczynę, uwarunkowania choroby nowotworowej jest wyrazem dążenia do odzyskania poczucia sprawowania kontroli nad zdarzeniami, własnym zdrowiem i życiem. I choć racjonalna część nas wie, że życie człowieka nie podlega jego pełnej kontroli, a wiele zdarzeń ma miejsce niezależnie od naszej woli, to doświadczenie awersyjnego zdarzenia jakim jest poważna choroba narusza poczucie, że panujemy nad sytuacją, życiem, sekwencją zdarzeń. Czytaj więcej

0709

Opiekowanie się sobą

Zasadniczo każdy wie, że podczas choroby, poza właściwą terapią, niezbędna jest pielęgnacja, troska i opieka. Chorowanie i zdrowienie narażają na zwiększone nasilenie frustracji i tym samym wymagają cierpliwości samego siebie dla … siebie. Nie chodzi o użalanie się nad sobą, pobłażanie sobie, utwierdzenie się w przekonaniu, że skoro wystąpiła choroba nowotworowa i ma/miało miejsce jej obciążające leczenie, to nieuprawnione jest wymaganie i oczekiwanie od siebie wysiłku czy funkcjonowanie na takich zasadach i z takimi zobowiązaniami jak inni, jak również my wcześniej. Rzecz w tym, by w chwilach/okresach gorszego nastroju, psychicznego dyskomfortu, zniechęcenia czy rozdrażnienia poszukać w sobie odpowiedzi na pytanie co spowodowało taki stan oraz co może pomóc w przywróceniu lepszego samopoczucia. Czytaj więcej

1108

Bycie w centrum uwagi vs. unikanie zainteresowania otoczenia

Nierzadko chorzy skarżą się na brak zrozumienia swoich przeżyć i położenia życiowego spowodowanego przez zachorowanie na nowotwór. Pojawia się wtedy pokusa, by myśleć, że chorego może wyłącznie zrozumieć ten kto wcześniej sam chorował. Ile w tym prawdy? Ile uogólnień, przekłamania? Czytaj więcej