Dla wielu osób wyjazdy, zarówno w ramach wakacyjnego urlopu, jak i krótsze, weekendowe, są ważnym elementem zachowania zdrowego balansu pomiędzy obowiązkami, pracą a relaksem i odpoczynkiem. Często są one określane mianem ładowania baterii, które przydałoby się zwłaszcza w czasie dużego zmęczenia leczeniem. W wielu środowiskach bardziej lub mniej egzotyczne podróże traktowane są jako wyznacznik prestiżu, dobrobytu, czy prowadzenia „światowego” życia.
Rozpoznanie i leczenie choroby nowotworowej nie tylko ingeruje w prowadzony styl życia zawodowego i rodzinnego, ale zmienia nastawienie do sposobu wypoczywania i wybieranego na ten cel miejsca.
Pacjenci, podobnie jak ich bliscy często zastanawiają się czy możliwy jest wyjazd poza miejsce zamieszkania, tym bardziej gdy spotykają się z zdecydowaną deklaracją lekarza, że wyjazd do sanatorium nie jest możliwy. W tym miejscu warto odróżnić podróż organizowaną prywatnie od leczenia uzdrowiskowego.
Planując podróż z udziałem chorego warto upewnić się czy sama osoba zainteresowana rzeczywiście chce wyjechać, a nie robi tego z poczucia obowiązku lub by nie rozczarować bliskich, żeby innym było „miło”.
Zarówno pacjent, jak i jego otoczenie powinni wziąć pod uwagę zmienne możliwości fizyczne - często w trakcie leczenia następuje spadek wydolności organizmu i kondycji co jest w pełni naturalne (organizm wytrwale zdrowieje i to jest jego głównym celem podczas leczenia) – więc może się okazać, że aktywności podczas wyjazdu trzeba będzie dostosować do nowych okoliczności i np. zaplanować przerwy w podróży, czy odpowiedni czas na sen i odpoczynek.
O planowanej wyprawie warto porozmawiać z lekarzem podczas trwającego leczenia lub badań kontrolnych. Taka rozmowa może być też przydatna nawet po dłuższym czasie od zakończenia leczenie, zwłaszcza jeśli ktoś planuje wyjazd za granicę - ze względu na różne przepisy dotyczące przewozu przez granicę przyjmowanych leków, zwłaszcza leków opioidowych, dostępnych na receptę czy w związku ze zmiana klimatu.
Podczas wyjazdów często można spotkać ofertę dotyczącą różnorodnych możliwości zadbania o siebie. Przy części zabiegów fizjoterapeutycznych czy nawet kosmetycznych powinno paść pytanie o choroby uniemożliwiające ich wykonywanie. Warto zatem uzupełnić swoją wiedzę dotyczącą ewentualnych przeciwwskazań i potencjalnego ryzyka, by relaksujący i potencjalnie regenerujący pobyt nie stał się zagrożeniem da zdrowia.
Po przeanalizowaniu swoich potrzeb, chęci i możliwości, po rozwianiu wątpliwości w rozmowie z lekarzem warto korzystać z oferty oderwania się od otoczenia, które jest podporządkowane rutynie leczenia. Zmiana widoku za oknem, zapachu powietrza, warunków przyrodniczych do spacerów i możliwość poznania nowych miejsc lub przeciwnie - powrót do miejsc dobrze znanych, przywołujących wspomnienia dobrze przeżytych chwil, często dają nową energię do zdrowienia.
Czasami pojawiają się okoliczności uniemożliwiające wyjazd, ale nie oznacza to, że nie możemy starać się „oderwać myślami” od bieżącej sytuacji. Warto spotkać się z osobami, z którymi spędzaliśmy czas podczas beztroskich wypraw, powspominać te, które się już odbyły, zadbać o zapewnienie potraw jedzonych podczas wyjazdów, obejrzeć film z odwiedzanych miejsc; a może też zaplanować kolejne, gdy leczenie przestanie być intensywne, zaczną wracać utracone siły, a plany i marzenia nadadzą kierunek wysiłkom podejmowanym podczas zdrowienia.
Reasumując, podróże i pobyty w miejscach oddalonych od miejsca zamieszkania i leczenia, nawet jeśli czasowo nie są zalecane lub istnieją przeciwwskazania do ich podejmowania, nie oznaczają trwałej rezygnacji, pozwalając zaangażować myśli i wyobraźnię w planowanie i realizację marzeń.