Amigdalina (witamina B17) jest roślinnym związkiem chemicznym, który zawiera cukier oraz uwalnia cyjanek. Znajduje się w pestkach wielu owoców oraz w surowych orzechach. Ponadto, można ją znaleźć w innych roślinach, takich jak fasola półksiężycowata, koniczyna czy sorgo.
Bardzo często pojawia się obok amigdaliny inna nazwa tj. letril, pomimo że nie są to te same produkty. Opatentowany w Stanach Zjednoczonych chemiczny produkt o nazwie Laetrile różni się od letrilu/amigdaliny produkowanego w Meksyku. Opatentowany związek jest częściowo syntetyczną (wytworzoną przez człowieka) formą amigdaliny, podczas gdy letril/amigdalina produkowana w Meksyku pochodzi z pokruszonych pestek moreli.
Uważa się, że zarówno cyjanek będący głównym składnikiem letrilu ma działanie przeciwnowotworowe, jak i inne metabolity tj. prunazyna oraz benzaldehyd, mogą bowiem blokować rozwój komórek nowotworowych. Przedstawiono kilka teorii, które miały uzasadniać zastosowanie w/w związków w leczeniu raka. Dwie z nich utrzymują, że równowaga pomiędzy niektórymi enzymami w komórkach nowotworowych pozwala na toksyczne działanie letrilu na te komórki. Inna teoria dowodzi, że rak jest wynikiem deficytu witamin, a B17, jest właśnie brakującą witaminą niezbędną organizmowi do powrotu do zdrowia. Kolejna teoria utrzymuje, że cyjanek uwalniany przez letril stymuluje układ immunologiczny oraz ma działanie toksyczne na komórki nowotworowe i powstrzymuje je przed wzrostem.
Prowadzono szereg badań, które dowiodły, że:
- Amigdalina powodowała nieco wolniejszy wzrost komórek raka jelita grubego.
- Wyższe dawki amigdaliny, przyczyniały się lepszej odpowiedzi komórek raka prostaty na leczenie.
- Amigdalina podawana razem z β-D-glukozydazą wykazała wpływ zależnie od czasu trwania i dawki na raka wątroby oraz raka szyjki macicy.
- Amigdalina w połączeniu z enzymami oraz z witaminą A, dawała pozytywną odpowiedź na leczenie guzów piersi u myszy, jednakże nie wykazywała takiego efektu, kiedy była podawana samodzielnie.
Pomimo, że dostępnych jest wiele pojedynczych doniesień oraz szczegółowych opisów przypadków z obserwacji pacjentów, stanowią one dowody naukowe o niewielkiej wartości na potwierdzenie ewentualnej skuteczności letrilu/amigdaliny w leczeniu raka.
Efekty uboczne stosowania letrilu/amigdaliny są takie same, jak objawy zatrucia cyjankiem. Obejmują one głównie nudności i wymioty, ból i zawroty głowy, niebieskie zabarwienie skóry spowodowane brakiem tlenu we krwi, uszkodzenie wątroby, ciśnienie krwi poniżej normy, opadające powieki, kłopoty z chodzeniem z powodu uszkodzenia nerwów, gorączka, splątanie, śpiączka i śmierć. Efekty letrilu/amigdaliny wydają się zależeć od sposobu jego podawania, gdyż są one silniejsze, gdy przyjmowany jest doustnie, a nie dożylnie. Jednocześnie powyższe efekty uboczne mogą być się nasilać w przypadku jedzenie surowych migdałów lub rozgniecionych pestek owoców, jedzenie pewnych owoców i warzyw, takich jak seler, brzoskwinie, brukselka oraz marchew oraz przyjmowanie dużych dawek witaminy C.
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) nie zarejestrowała letrilu/amigdaliny we wskazaniu do leczenia onkologicznego w Stanach Zjednoczonych. Jednakże substancja ta jest wytwarzana i używana jako terapia onkologiczna w Meksyku. Bardzo ważne jest, że składniki letrilu/amigdaliny pochodzące z Meksyku, mogą się różnić czystością i zawartością, bowiem wykryto produkty zawierające bakterie oraz inne substancje, jak również produkty niewłaściwie oznakowane.