Dynamiczny rozwój nauk medycznych, w tym postępy w specjalistycznym leczeniu oraz rozwój techniki medycznej, w coraz szerszym zakresie umożliwia powstrzymanie procesu chorobowego i utrzymanie życia, lecz w wielu przypadkach przyczynia się znaczącego pogorszenia jakości uratowanego lub przedłużonego życia. Znajduje to wyraz w postaci obniżonej oceny jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia (HRQL – hearth relations quality of life), kategorii wyodrębnionej, z podlegającej subiektywnej i obiektywnej ocenie indywidualnej jakości życia (QL).
Pacjent z rozpoznaniem nowotworu złośliwego na wszystkich etapach diagnozowania, terapii, rehabilitacji, remisji, czy progresji choroby, znajduje się w sytuacji psychologicznie trudnej oraz zmaga się z wieloma specyficznymi problemami. Dotyczą one zarówno stanu zdrowia, jak i krótkotrwałych oraz odległych ubocznych skutków specjalistycznego leczenia, jak również wpływu sytuacji chorowania na różne aspekty życia. Nie mniej ważna jest grupa problemów psychicznych, w postaci utrzymującego się poczucie zagrożenia, lęku, kancerofobii, braku akceptacji zmienionego przez chorobę i/lub jej radykalne leczenie własnego ciała oraz potrzeby egzystencjalne i duchowe (sens życia, cierpienia, słabości, śmierci, itp.).
Chory nie zawsze może liczyć na potrzebne wsparcie psychiczne ze strony prowadzącego terapię lekarza, który koncentruje się głównie na biologicznych aspektach choroby oraz ratowaniu zagrożonego zdrowia i życia. Nie zawsze też lekarz dysponuje odpowiednim przygotowaniem oraz doświadczeniem, by specjalistyczną terapię połączyć z umiejętnym dawaniem wsparcia psychicznego pacjentowi. W powszechnym odbiorze lekarz jest traktowany jako specjalista w takim stopniu zajęty leczeniem choroby, że nie można od niego wymagać, a nawet oczekiwać, by poświęcił pacjentowi tyle czasu, by można mówić o leczeniu chorego człowieka, a nie jego chorego organu czy narządu. Profesjonalna pomoc psychologa nie zawsze i nie wszędzie jest dostępna, a gotowość do sięgnięcia po nią przez pacjentów w małym stopniu rozpowszechniona. Dla wielu chorych dostępne pozostaje wsparcie psychiczne ze strony rodziny, przyjaciół czy znajomych. Dobrze się dzieje gdy taka sieć spontanicznego wsparcia jest dostępna, jednak w przypadku utrzymujących się problemów warto włożyć wysiłek w poszukanie pomocy psychologicznej.