Brak wsparcia dla ponownej integracji zawodowej i brak elastycznej organizacji pracy to dwa z kluczowych wyzwań stojących przed pacjentami onkologicznymi i osobami żyjącymi z rakiem lub wyleczonymi.
Szczególne trudności z wdrożeniem skutecznych i ukierunkowanych programów powrotu do pracy osób z historią onkologiczną mają małe i średnie przedsiębiorstwa, które nie dysponują ani budżetami ani ludźmi do realizacji takich działań. Dysponują mniejszymi funduszami niż duże firmy, nie mają wyspecjalizowanych działów kadr, które umożliwiają zarówno stopniowy powrót, jak i odpowiednie dostosowanie miejsca pracy czy stworzenie elastycznych ram powrotu do pracy osoby z rakiem.
Problem dotyczy firm w niemal całej Unii Europejskiej, co znalazło potwierdzenie w sprawozdaniu EU-OSHA z 2018 r. “Rehabilitacja i powrót do pracy po chorobie nowotworowej – dodatek”, w którym podkreślono, że „im większe przedsiębiorstwo, tym większe prawdopodobieństwo, że dysponuje ono zasobami umożliwiającymi wsparcie i utrzymanie zatrudnienia pracownika o ograniczonej zdolności do pracy lub przebywającego na długotrwałym zwolnieniu lekarskim”.
W europejskim „ Badaniu dotyczącym utrzymania miejsc pracy i powrotu do pracy pacjentów onkologicznych i osób żyjących z rakiem lub wyleczonych z 2024 roku” postulowana jest potrzeba pomocy MŚP na rzecz wprowadzenia bardziej elastycznych wymogów dotyczących pracy lub w dostosowania się do innych przedsiębiorstw, które wykazują większą elastyczność.
Uczestnicy tego badania, w szczególności przedstawiciele organów krajowych lub ministerstw z krajów UE, sieci pacjentów onkologicznych i osób żyjących z rakiem lub wyleczonych, stowarzyszeń, lig lub towarzystw walki z rakiem, a także instytutów badawczych lub środowisk akademickich, podkreślali również brak świadomości pracodawców (zwłaszcza MŚP) w odniesieniu do obowiązków prawnych, polityk i praktyk, a także dostępnych środków w zakresie wspierania utrzymania miejsc pracy i powrotu do pracy pacjentów onkologicznych i osób żyjących z rakiem lub wyleczonych.