W Europie żyje ponad 12 milionów ludzi z doświadczeniem choroby nowotworowej. Postępy w zakresie szybkiego diagnozowania i skuteczniejszych metod leczenia raka powodują, że we wszystkich krajach UE wzrastają wskaźniki 5-letnich przeżyć dla najczęstszych rodzajów raka. Rośnie też grupa ludzi, którzy potrzebują celowanego różnorodnego wsparcia w trakcie i po zakończeniu leczenia. Potrzeby pacjentów onkologicznych są zarówno fizyczne np. związane z dolegliwościami wynikającymi z choroby i jej leczenia, trwałym uszczerbkiem na zdrowiu, niepełnosprawnością, jak i psychiczne – stres, depresja.
Wyniki badań wskazują, że u osób z historią nowotworową, występuje wysoki poziom niezaspokojonych potrzeb wpływających na jakość codziennego życia całych rodzin. Osoby z doświadczeniem raka stają nierzadko przed wyzwaniami związanymi z utrzymaniem zatrudnienia i powrotu do pracy po chorobie. W europejskim planie walki z rakiem odnotowano, że „sytuacja zawodowa osób, u których zdiagnozowano chorobę nowotworową, często ulega znacznemu pogorszeniu lata po diagnozie”.
W krajach UE, w tym w Polsce brakuje systemowych rozwiązań pozwalających na integrację lub ponowną integracją w miejscu pracy osób z historią onkologiczną. Pracodawcy tracą wykwalifikowanych pracowników, którzy w wielu przypadkach chcą wrócić do pracy, lecz albo nie otrzymują wsparcia w tym zakresie, albo nie są w stanie uzyskać do nich dostępu. Skutkiem tego osoby z doświadczeniem choroby nierzadko stają się klientami opieki społecznej. Szacuje się, że łączny koszt zwolnień lekarskich, niepełnego zatrudnienia i bezrobocia spowodowanych rakiem w Europie wynosi 9,4 mld EUR rocznie.
Mimo tak wysokich kosztów społecznych, obniża się standard życia i budżety całych rodzin dotkniętych rakiem.