Rak piersi jest najczęstszym rodzajem raka w Europie i w 2022 r. odpowiadał za 13,3% szacowanych zachorowań na raka u obu płci i we wszystkich grupach wiekowych w państwach członkowskich UE i państwach EOG-EFTA107. Wśród osób w wieku 0-44 lat odsetek ten jest prawie dwukrotnie wyższy (23,9%) u obu płci. Wskaźnik powrotu do pracy pacjentów i osób żyjących z rakiem piersi lub wyleczonych jest w państwach członkowskich UE bardzo nierówny. Jednak wśród osób usiłujących utrzymać się na rynku pracy stopa bezrobocia dla tych, którzy przeżyli raka piersi jest ponad dwukrotnie wyższa niż w populacji kontrolnej bez doświadczenia raka piersi (35,6% w porównaniu z 15,2%)”. Jedną z głównych przeszkód w powrocie do pracy osób dotkniętych rakiem piersi są wyzwania fizyczne, w szczególności obrzęk limfatyczny, np. wynikający z chirurgicznego usunięcia węzłów chłonnych, który może powodować znaczny ból w górnej części ciała. Bariery pozamedyczne obejmują brak wsparcia ze strony pracodawcy lub współpracowników oraz wymagające środowisko pracy, szczególnie w przypadku pracy fizycznej, często z ograniczonymi możliwościami dostosowania miejsca pracy do stanu zdrowia pracownika.
Polskie dane na temat aktywności zawodowej kobiet w trakcie i po leczeniu onkologicznym są zbieżne z wynikami europejskimi. Z badania „Świadomość i doświadczenia pacjentek w zakresie leczenia raka piersi” (przeprowadzonego na zlecenie Polskie Amazonki Ruch Społeczny (PARS) w 2023 roku na grupie 1000 kobiet) - wynika, że aż 56 proc. badanych Polek, w trakcie leczenia onkologicznego zrezygnowało z aktywności zawodowej. Jako główny powód przerwania pracy, 43 proc. badanych wskazało czynniki związane ze złą kondycją fizyczną, w tym 24 proc. jako przyczynę wymieniało osłabienie organizmu spowodowane przyjmowaniem chemii, 11 proc. - ogólne złe samopoczucie, a 8 proc. chciało skupić się na leczeniu. Z powodów środowiskowych i charakteru pracy z zatrudnienia zrezygnowało 13 proc. kobiet będących w trakcie leczenia raka piersi. Z kolei obowiązki rodzicielskie były powodem rezygnacji z pracy podanym przez 4 proc. badanych.
Ponad 40 proc. badanych Polek decyduje się utrzymać aktywność zawodową w trakcie leczenia. Najważniejszym powodem utrzymania zatrudnienia (prawie 30 proc.) jest chęć funkcjonowania „tak, jak przed chorobą”. Dla 20 proc. badanych najważniejszym powodem kontynuowania pracy są kwestie finansowe. Kolejne powody utrzymania aktywności zawodowej to: odwrócenie uwagi od choroby (19 proc.), chęć przebywania wśród ludzi (14 proc.).