Podstawy konstruktywnego porozumiewania się na trudne tematy

Zwykle w codziennych relacjach interpersonalnych zależy nam na posiadaniu dobrych kontaktów z ludźmi, na obustronnym zrozumieniu, czy efektywnej i satysfakcjonującej wymianie informacji na różne tematy.  W skutecznym komunikowaniu się z otoczeniem bardzo pomocne jest posiadanie umiejętności interpersonalnych, wśród których wysoką pozycję zajmuje znajomość zasad dobrego porozumiewania się oraz umiejętność posługiwania się nimi.

Skuteczne komunikowanie nabiera szczególnego znaczenia gdy przedmiotem wymiany informacji jest tzw. trudny temat. Trudność tematu, czy sytuacji może wynikać z jego złożoności,  komplikacji poznawczej (np. brakuje nam wiedzy) lub z przyczyn emocjonalnych, czyli okoliczności sprawiających, że temat jest dla nas bolesny, drażliwy, powoduje zażenowanie czy wzbudza lęk. Może być również tak, że określony temat jest zarówno trudny poznawczo, jak i obciążający emocjonalnie. Jednym z takich tematów jest rozmawianie na temat choroby, zwłaszcza choroby ciężkiej, przewlekłej, zagrożonej ograniczeniem sprawności, czy nawet zagrażającej życiu, lub jak choroby nowotworowe obciążonej negatywną konotacją.

Trudności w komunikacji dotyczą zarówno chorego, jak i jego otoczenia, w tym osób bliskich, zaangażowanych w proces chorowania, leczenia, zdrowienia. Dla usprawnienia i większej satysfakcji z  porozumiewania się, szczególnie w trudnych sytuacjach, warto kierować się kilkoma zasadami:

- Mów wprost. Otwarcie wyrażaj swoje przekonania. Kieruj swoje słowa, opinie bezpośrednio do adresata. Komunikacja bezpośrednia ułatwia unikanie aluzji, a przez to niedopowiedzeń i stanowi zachętę dla rozmówcy do przyjęcia takiej samej konwencji.

- Koncentruj się na rozmówcy. Jeśli chcemy poznać i zrozumieć partnera – musimy go wysłuchać. Słuchanie zabezpiecza przed wpadnięciem w pułapkę stereotypowego myślenia (wszyscy chorzy zachowują się …), (każdy lekarz jest ….). Daj rozmówcy czas, aby mógł przedstawić swój punkt widzenia, bez przerywania, zgadywania co powie, polemiki.

- Nie oceniaj. Lepiej niż oceną jest posługiwać  się informacją zwrotną. Oceny zwykle zniechęcają do kontynuowania rozmowy,  budzą  opór, sprzeciw i prowokują nastawienie obronne. Pozostają więc bezużyteczne, a mogą być szkodliwe w relacjach międzyludzkich.

- Nie uogólniaj, nie interpretuj. Pospiesznie stosowane interpretacje przerywają tok rozmowy i skłaniają do wyjaśnień, które mogą nie być potrzebne po wysłuchaniu całej wypowiedzi. Używanie uogólnień typu: zawsze, nigdy, każdy, nikt itp., odbierane są jako brak zrozumienia i budzą sprzeciw, a rozmówca nabiera przekonania, ze nie jest rozumiany.

- Nie dawaj dobrych rad. Większość ludzi ceni własne rozwiązania, pomysły i decyzje. Rady, udzielane w najlepszej wierze mogą zostać odebrane jako pouczanie, narzucanie własnych pomysłów i brak zrozumienia. Mogą też prowokować do uruchamiania gier społecznych (np. tak, ale….; moje lepsze…. itp.)

Stosowanie wymienionych i innych zasad w komunikowaniu się nie gwarantuje powodzenia i pełnego zrozumienia, ale wzmacnia naszą empatię, zachęcając do koncentracji uwagi na rozmówcy, co w każdych okolicznościach stanowi źródło komfortu.

0709 Data dodania 07.09,2023

Wybaczanie sobie

Wybaczanie jest trudne choćbyśmy nawet chcieli się w nim ćwiczyć. Gdy opadnie większość emocji związanych z zachorowaniem, dla wielu osób aktualne pozostaje mierzenie się z przyczynami i skutkami zachorowania i leczenia. W początkowym okresie diagnozowania i terapii nowotworu poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o przyczynę, uwarunkowania choroby nowotworowej jest wyrazem dążenia do odzyskania poczucia sprawowania kontroli nad zdarzeniami, własnym zdrowiem i życiem. I choć racjonalna część nas wie, że życie człowieka nie podlega jego pełnej kontroli, a wiele zdarzeń ma miejsce niezależnie od naszej woli, to doświadczenie awersyjnego zdarzenia jakim jest poważna choroba narusza poczucie, że panujemy nad sytuacją, życiem, sekwencją zdarzeń. Czytaj więcej
0709 Data dodania 07.09,2023

Opiekowanie się sobą

Zasadniczo każdy wie, że podczas choroby, poza właściwą terapią,  niezbędna jest pielęgnacja, troska i opieka.  Chorowanie i zdrowienie narażają na zwiększone nasilenie frustracji i tym samym wymagają cierpliwości samego siebie dla … siebie. Nie chodzi o użalanie się nad sobą, pobłażanie sobie, utwierdzenie się w przekonaniu, że skoro wystąpiła choroba nowotworowa i ma/miało miejsce jej obciążające leczenie, to nieuprawnione jest wymaganie i oczekiwanie od siebie wysiłku czy funkcjonowanie na takich zasadach i z takimi zobowiązaniami jak inni, jak również my wcześniej. Rzecz w tym, by w chwilach/okresach gorszego nastroju, psychicznego dyskomfortu, zniechęcenia czy rozdrażnienia poszukać w sobie odpowiedzi na pytanie co spowodowało taki stan oraz co  może pomóc w przywróceniu  lepszego samopoczucia. Czytaj więcej
1108 Data dodania 11.08,2023

Bycie w centrum uwagi vs. unikanie zainteresowania otoczenia

Nierzadko chorzy skarżą się na brak zrozumienia swoich przeżyć i położenia życiowego spowodowanego przez zachorowanie na nowotwór. Pojawia się wtedy pokusa, by myśleć, że chorego może wyłącznie zrozumieć ten kto wcześniej sam chorował. Ile w tym prawdy? Ile uogólnień, przekłamania? Czytaj więcej
1108 Data dodania 11.08,2023

Przyjmowanie pomocy i proszenie o nią

W sytuacji chorowania, podobnie jak po prostu w życiu nie zawsze i nie we wszystkim jesteśmy samodzielni i samowystarczalni. Dotyczy to również sytuacji trudnych i obciążających psychicznie. Wcale nie rzadko potrzebujemy pomocy innych osób, czasami kogoś bliskiego, a niekiedy profesjonalisty. Aby pomoc była skuteczna musi być dostępna, czyli dana, zapewniona przez kogoś oraz przyjęta przez jej adresata, osobę pomocy potrzebującą. Skoro relacja pomocowa jest dawczo-biorcza, to powinna być prosta i oczywista, tym bardziej że wśród bliskich osób polega na powtarzającej się sekwencji wymiany i zmiany stron Czytaj więcej