Ćwiczenia fizyczne są rekomendowane jako ważny element kompleksowej terapii przeciwobrzękowej. Dobrze dobrane ćwiczenia wspomagają naturalne czynniki odpływu krwi i chłonki. Powinny być wykonywane z zabandażowaną kończyną lub w odzieży uciskowej, ponieważ synergistyczne działanie ucisku wywołanego przez kompresjoterapię oraz uruchomienia pracy mięśniowej dzięki kinezyterapii daje pozytywne rezultaty, zabezpiecza przed niekorzystnym powrotem limfy i ponownym narastaniem obrzęku. Szczególną uwagę podczas ćwiczeń należy zwrócić na intensywność. Ćwiczenia prowadzące do zmęczenia mięśni, w odpowiedzi na miejscowy wzrost stężenia kwasu mlekowego, powodują w nich przekrwienie i w konsekwencji mogą powiększyć obrzęk. Program ćwiczeń powinien być dobierany indywidualnie dla każdego pacjenta, z uwzględnieniem wieku, poziomu sprawności fizycznej i współistniejących schorzeń narządu ruchu.
Obrzęk limfatyczny ma charakter przewlekły, dlatego w procesie leczenia bardzo dużą rolę odgrywa zaangażowanie i współpraca pacjenta z personelem medycznym. Chory powinien nie tylko znać zasady postępowania przeciwobrzękowego, ale przede wszystkim systematycznie i konsekwentnie ich przestrzegać. Dużą uwagę w ramach działań profilaktycznych powinno zwrócić się na pielęgnację i ochronę skóry. Kończyna objęta obrzękiem jest bardziej narażona na czynniki szkodliwe, ze względu na spowodowane zastojem chłonki lokalne upośledzenie odporności. Nawet niewielkie uszkodzenie ciągłości skóry może stać się przyczyną infekcji, która spowoduje dalsze pogorszenie odpływu chłonki. Wszelkiego rodzaju zadrapania, ukąszenia przez insekty lub zwierzęta domowe, otarcia czy odparzenia powinny być odkażane i obserwowane, czy nie szerzy się wokół nich proces zapalny. W leczeniu chorych z obrzękiem chłonnym podkreśla się zintegrowane, kompleksowe i interdyscyplinarne działanie całego zespołu opiekującego się chorym: lekarza, fizjoterapeuty, pielęgniarki i psychologa klinicznego.