Ograniczony dostęp do fizjoterapii onkologicznej wiąże się podwyższonym ryzykiem występowania ograniczeń w zakresie sprawności fizycznej i pogorszeniem kondycji psychicznej pacjentów. Zaburzeniom tym można zapobiec poprzez objęcie chorych fizjoterapią onkologiczną. Wiele objawów pojawiających się podczas leczenia lub bezpośrednio po leczeniu nie jest zgłaszanych przez pacjentów, a co za tym idzie pozostają nieleczone, co może prowadzić do eskalacji problemów.
Udział w programie fizjoterapii onkologicznej umożliwia pacjentom wykonanie szczegółowego badania i wczesną identyfikację określonych trudności. Wykrycie ograniczeń pozwala na wdrożenie właściwej interwencji i zniwelowanie natężenia dokuczliwych objawów. Utrzymywanie się dolegliwości i ograniczeń przez wiele miesięcy, może w późniejszym czasie wymagać zastosowania długoterminowych i kosztownych metod postępowania. Dostęp do fizjoterapii onkologicznej wpływa korzystnie na wyniki leczenia.
Zespół zmęczenia nowotworowego (ZZN) to subiektywne poczucie osłabienia lub wyczerpania, związane z chorobą nowotworową lub jej leczeniem, które nie jest proporcjonalne do ostatnio wykonywanej aktywności oraz które zakłóca normalne funkcjonowanie. Najczęściej ZZN rozpoczyna się podczas radioterapii i chemioterapii i może utrzymywać się przez kolejne miesiące. Zespół zmęczenia nowotworowego można rozpoznać wtedy, gdy wykonywanie codziennych czynności nawet tych prozaicznych wywołuje zmęczenie. Taki stan „wyczerpania” organizmu zaburza zdolność dbania o siebie i samodzielne funkcjonowanie. Zmęczenie więc, będąc objawem niskiej wydolności, staje się również przyczyną unikania ruchu. Prowadzi to do dalszego obniżenia wydolności, co tworzy rodzaj błędnego koła, w którym zmęczenie raz jest skutkiem, a raz przyczyną niskiego poziomu aktywności ruchowej.