W ciągu dnia, przede wszystkim podczas pracy mamy tendencję do zamykania klatki piersiowej. Pod tym pojęciem kryje się zwiększona kifoza piersiowa, protrakcja stawów barkowych - ogólnie rzecz ujmując garbimy się i kulimy. Wszystkie te nasze nawyki wpływają na zamknięcie klatki piersiowej, a co się z tym łączy zaburzamy prawidłowe funkcjonowanie narządów w niej położonych. Również u pacjentów onkologicznych, którzy przeszli zabiegi operacyjne w obrębie klatki piersiowej można zaobserwować tendencję do zamykania postawy ciała. Łączy się to zapewne z bólem pozabiegowym, z brakiem akceptacji zaistniałych zmian związanych z chorobą oraz z pogłębieniem nawyków sprzed zabiegu. Postawę zamknięta pacjenci traktują jako ochronną dla miejsca objętego zabiegiem, ale niestety przysparza to wielu problemów fizjoterapeutycznych w dalszym postępowaniu. Taka zamknięta postawa ciała zaburza prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnątrz klatki piersiowej, powstają przykurcze mięśni klatki piersiowej, mięśni brzucha i kończyn górnych. Płuca nie mają odpowiednich warunków do rozprężenia, mięsień sercowy bardziej forsuje swoją pracę, praca jelit spowalnia, a w stawach barkowych jest coraz mniejszy zakres ruchu. Dlatego poniżej przedstawiamy kilka łatwych wskazówek - ćwiczeń jak można popracować nad otwarciem klatki piersiowej.
- Przede wszystkim kontrola postawy ciała, sprawdź ją zawsze przed lustrem w kilku płaszczyznach, bo nie zawsze nasze wyobrażenia o własnym ciele pokrywają się ze stanem rzeczywistym. Także stajemy przed lustrem na wprost, ale również bokiem. W tym zadaniu zwracamy uwagę na to, żeby ściągać łopatki w dół i do środka jednocześnie wypychając lekko klatkę piersiową do przodu, bez pogłębiania lordozy lędźwiowej czyli nie wypychamy pośladków do tyłu, bardziej staraj się wyciągnąć ciało w górę, kolana lekko ugięte.
- Drugie zadanie polega na rozciągnięciu całej przedniej strony ciała, siadamy na dużej piłce (dopasowujemy ją do wzrostu, siadając na piłce musi być ona sprężysta, tak żeby się w niej nie zapadać, a pomiędzy stopami i łydkami, łydkami a udami, udami a tułowiem), staramy się wyczuć równowagę, następnie nogi wędrują do przodu, a my przekładamy ręce nad głową, tak żeby położyć dłonie na podłodze, wytrzymujemy w tej pozycji wykonując kilka głębokich oddechów, następnie wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy około 5 razy
- Pozycja wyjściowa: kładziemy się na piłce, tak że jest na wysokości łopatek, ręce wyprostowane rozkładamy na boki dodajemy ruch w postaci łączenia dłoni nad głową i z powrotem ręce wracają do pozycji wyjściowej, najlepiej zacząć od 3 serii po 15 powtórzeń, w miarę nabywania sprawności i siły można to ćwiczenie wykonywać z obciążeniem np. 2 razy 0,5kg
- Kolejne zadanie polega klęczeniu przed piłką, układamy przedramiona na piłce, rozciągamy się do przodu, głowa jest między rękoma. Poczujemy rozciąganie w stawach barkowych, klatce piersiowej i brzuchu. Najważniejsze jest żeby zwiesić luźno klatkę piersiową w dół, na wydechu pogłębiamy zakres ruchu.
- W siadzie na piłce, jedną rękę układamy na biodrze, drugą rękę przekładamy nad głową, wykonujemy głęboki wdech i na wydechu opadamy jeszcze bardziej w stronę biodra na którym trzymamy rękę, jednocześnie rozciągając bok po stronie bez ręki na biodrze. Ćwiczenie wykonujemy na jedną i drugą stronę po 10 powtórzeń.