Poprzez systematyczną aktywność fizyczną dochodzi do szeregu zmian czynnościowych i biochemicznych we wszystkich narządach organizmu ludzkiego:
1. W układzie sercowo-naczyniowym dochodzi do zwiększenia przepływu krwi w naczyniach krwionośnych, spadku ciśnienia tętniczego i spoczynkowej częstości skurczów serca, wzrostu pojemności minutowej serca.
2. W układzie oddechowym dochodzi do zwiększenia maksymalnego pochłaniania tlenu (VO2max), dzięki czemu jesteśmy w stanie wykonać większy wysiłek, wydatkując przy tym mniej energii.
3. Regularne skurcze mięśni w trakcie wykonywania ćwiczeń fizycznych wpływają na przerost włókien mięśni poprzecznie prążkowanych, a co za tym idzie powodują zwiększenie siły i masy mięśniowej, której w dużym stopniu ubywa w wyniku leczenia onkologicznego.
4. Naprężenia mechaniczne wywierane na kość podczas wykonywania ćwiczeń ruchowych oddziałują na metabolizm kostny, zwiększając gęstość i wytrzymałość kości. Aktywność fizyczna stanowi zatem profilaktykę przed rozwojem osteoporozy.
5. Regularny wysiłek fizyczny o umiarkowanej intensywności wpływa stymulująco na pracę układu odpornościowego. Dzięki intensyfikacji pracy szpiku kostnego szybciej dochodzi do poprawy parametrów hemodynamicznych krwi, takich jak stężenie hemoglobiny, leukocytów czy płytek krwi.
6. Ćwiczenia fizyczne zwiększają ukrwienie w obszarze trzewnym, co skutkuje polepszeniem funkcji trawiennych i perystaltyki jelit.
7. Aktywność ruchowa łagodzi uboczne działania chemioterapii i radioterapii, takie jak ból, zmęczenie, nudności, wymioty, zaparcia oraz bolesne skurcze mięśniowe.
8. Systematyczne treningi zwiększają świadomość ciała i ułatwiają kontrolę masy ciała. Otyłość jest czynnikiem ryzyka wystąpienia wielu chorób sercowo-naczyniowych, a także i chorób nowotworowych.
9. Wysiłek fizyczny pozytywnie wpływa na psychikę i nastrój pacjentów onkologicznych. Pozytywne podejście w czasie choroby i trening mentalny warunkują lepsze efekty leczenia, zmniejszenia uczucia lęku i epizodów depresji. Ćwiczenia ruchowe stymulują mózg do wydzielania endorfin.
10. Poprawa sprawności psychoruchowej prowadzi do zwiększenia poczucia niezależności, lepszej samooceny i kontroli emocji.
11. Pozytywne oddziaływanie aktywności ruchowej powoduje zmniejszenie ryzyka przedwczesnej śmierci oraz nawrotu choroby nowotworowej.