Kluczowe znaczenie w postępowaniu z pacjentkami z przewlekłym bólem w obrębie miednicy ma identyfikacja lokalizacji bólu mięśniowo-powięziowego jako jego przyczyny lub czynnika inicjacyjnego. Nierozpoznanie dysfunkcji mięśni dna miednicy może się z pewnością przyczyniać do 24-40% negatywnych wyników laparoskopii u pacjentek z przewlekłym zespołem bólowym miednicy. Szczegółowa historia choroby często wskazuje, że ból ma podłoże m.in. w mięśniach dna miednicy, a pacjentki uskarżają się głównie na ucisk, uczucie ciężkości i ból. Ból może się nasilać przy wysiłku, defekacji, siedzeniu i stosunkach płciowych. Ból po stosunku może utrzymywać się przez kilka godzin lub dni. Nierzadko występuje też ból promieniujący do biodra lub dolnej części pleców, choć takie dolegliwości najczęściej nie wynikają wyłącznie z dysfunkcji mięśni dna miednicy.
Z perspektywy fizjoterapeuty szczegółowe badanie obejmuje badanie podmiotowe (wywiad) dotyczące kręgosłupa, miednicy i stawów biodrowych, badanie przedmiotowe - palpacyjne per vaginam w celu oceny napięcia spoczynkowego mięśni dna miednicy i stawów biodrowych, a także ocenę biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback) mięśni dna miednicy.
Fizjoterapeuta dąży do oceny stopnia dysfunkcji oraz identyfikacji mięśniowo-szkieletowych lub nerwowo-mięśniowych czynników wpływających na stan pacjentki, takich jak m.in. pochylenie miednicy, rozbieżność w długości kończyn, brak równowagi w ruchomości stawu biodrowego, zwichnięcie stawu krzyżowo-biodrowego czy rwa kulszowa.
Po zidentyfikowaniu tych zmiennych, podstawową składową fizjoterapii jest edukacja pacjentki. Większość kobiet nie rozumie lub ma znikomą wiedzę na temat funkcjonowania mięśni dna miednicy. Edukacja pacjentek na temat dna miednicy i związanych z nim czynników ostrego i przewlekłego bólu ma zasadnicze znaczenie.