Leczenie onkologiczne, przede wszystkim leczenie chirurgiczne narządów moczowo-płciowych stanowi częstą przyczynę dysfunkcji mięśni dna miednicy i związanych z nimi dolegliwościami bólowymi.
W trakcie operacji może dojść do naruszenia struktur powięziowo – więzadłowych oraz do uszkodzenia unerwienia autonomicznego narządów miednicy.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe miednicy występują u wielu kobiet, niestety w tradycyjnym badaniu ginekologicznym szyjki macicy, trzonu macicy i przydatków bardzo często pozostają nierozpoznane w diagnostyce różnicowej objawów bólowych. Badanie mięśni dna miednicy w trakcie rutynowego badania miednicy może okazać się bardzo użyteczne w identyfikacji ich napięcia i punktów spustowych, które przyczyniają się lub bywają skutkiem bólu w miednicy mniejszej u kobiet. Krótkie badanie palpacyjne tylnej i bocznej części miednicy w celu identyfikacji skurczu dźwigacza odbytu (mięśnia łonowo-guzicznego, m. biodrowo-guzicznego i m. łonowo-odbytniczego) pozwala często na wykrycie punktu wyjścia bólu w miednicy.
Częstość występowania i przyczyny bólu miednicy mniejszej występuje u kobiet stosunkowo często ok. 4 %. Nadmiernie napięte mięśnie dna miednicy są uznawane za potencjalną przyczynę ostrego lub przewlekłego bólu miednicy mniejszej.
Do skurczu mięśni dna miednicy dochodzi na skutek ich uszkodzenia w kilku mechanizmach. Należą do nich między innymi traumatyczny poród drogami natury, operacja w obrębie miednicy, wymuszona pozycja ciała, na przykład w trakcie prowadzenia samochodu przez dłuższy czas lub wykonywania zawodu w pozycji siedzącej, zaburzenia chodu, urazowe uszkodzenie okolicy lędźwiowej lub miednicy oraz wykorzystywanie seksualne. Zaburzenie zborności miednicy, szczególnie w obrębie stawu krzyżowo-biodrowego, spowodowane urazem, nieprawidłowa postawa ciała, spadek wydolności mięśni dna miednicy, asymetria mięśni lub zbyt intensywne ćwiczenia fizyczne mogą także przyczynić się do dysfunkcji mięśniowej miednicy.
W ustąpieniu tych dolegliwości może zdecydowanie pomóc fizjoterapia.